Pódese mercar o azul do ceo ?

Por Alexandre Carrodeguas [1]

"España ten sufrido unha destrucción masiva na última década, xa que o cemento e o formigón teñen saturado esas rexións...o que constitue unna perda tráxica e irreparable da sua identidade e legado culturais, así como da sua integridade medioambiental, e todo elo principalmente pola avaricia e a conducta especulativa de algunhas autoridades locais e membros do sector da construcción que teñen conseguido sacar beneficios masivos destas actividades, " que "todas as administracións, central, autonómicas e locais teñen sido responsabeis de ter posto en marcha un modelo de desenrolo insostible" e que certa laxitude nos procesos xudiciais, non só teñen complicado o problema, senon que tamen teñen xerado unha forma endémica de corrupción"[2].

A rede Galiza Non se Vende esta formada por múltiples colectivos de todo o país, que se unen para traballar en rede pola defensa do noso territorio. Esta rede surxe ante o maltrato xeneralizado sufrido pola nosa terra, fruto da especulación salvaxe e deste modelo
depredador de crecemento economico, que equipara medre e benestar social.

A obsesión do goberno de Manuel Fraga ó igual que o caido bipartito, foi a de seguir unha política "desarrollista" de explotación dos nosos recursos naturais para reducilos a mera condición mercantil. Os costes deste desenrolo económico externalizanse socialmente provocando a destrucción dunha natureza privilexiada como a galega. Con isto confunden o crecemento estadistico e o benestar xeral.

A venta do noso vento, da nosa costa, das nosas rias, do Courel, supón depredar o territorio fisico común para mercantilizalo en beneficio de só duns poucos.Privatizando beneficios e externalizando os costes sociais. Esta falsa modernización é a mesma que obriga a abandonar a terra a miles de labregos e labregas, para facelos dependentes dos mercados globais, asimilando falsamente "progreso" coa aniquilación do campesiñado. Alonxandonos cada vez mais da chamada soberanía alimentaria. Ou aquí na comarca de Ferrol, co abandono do marisqueo ea esquilmación da nosa ría.

Isto non é mais que o que algún marxista denomina "acumulación por desposesión", que consiste en arrincar das suas economias naturais os seus soberanos povoadores. O obxetivo é destruir as tradicións, e facer dependentes os povos orixinarios. Por iso a loita polo territorio non e unha loita romantica ou bucolica senón que é unha loita pola supervivencia, pola conservación da tradicíon.Contra este modelo revolucionario capitalista que necesita depredar os homes e as terras para segir acumulando capital nunha carreira sin fin.

Galiza Non se Vende pretende poñerlle freo a locomotora desbocada deste falso progreso; dos Aves contra os trens de proximidade, das piscifactorias contra a pesca tradicional, da ideoloxia dos megavatios e plantas de gas contra o consumo responsabel de enerxia, da proliferación de autoestradas contra o fomento doutros medios de trasporte como a bicicleta. Das grandes superficies contra o comercio tradicional ou as redes de troco. Tratase en suma dunha nova mentalidade, dunha nova cultura, que trate a terra non como un medio, do que podemos quitar beneficio, senon coma a nosa patria común da que todas e todos formamos parte.

Non ten que ser necesaria, non pode ser imprescindible destruncción do noso fogar común para acadar medios de vida, porque si asi fora non estaríamos senon correndo o camiño do suicidio colectivo.

O benestar colectivo non debe basearse na explotación nin das persoas nin da terra que habitamos. Este modelo caduco levounos a esta crise que todos padecemos. A saída dela non pode ser unha fuxida cara diante. Este modelo de "posta en valor", de confundir como decía o poeta valor e prezo, tennos levado a esta degradación sin precedentes, a esta crise civilizatoria da que vemos dificil saida. A esta cultura moral e material degradada que nos fai ser infelices. Temos que reconciliarnos xa coa terra e con nos mesmos. Para non seguir a maltratar os nosos semellantes e a terra da que formanos parte. E para isto iniciativas como Galiza Non se Vende son fundamentais, para que a loita compartida nos reconcilie coa nai terra, para constuir entre todos e todas unha cultura que xa non necesite destuir para poder vivir. Non se necesite nunca mais especular co patrimonio común para poder vivir. O camiño ten que sr outro, maís preto da carta do antigo xefe indio que dos cantos de serea dos novos barbaros.

Galiza Non se Vende é o freo desta locomotora que esta a avanzar queimando os seus propios vagóns nunha tola carreira cara ningures. Esta "valorización" do territorio ten que distinguir xa os bens de uso, os modos de vida, do expolio e despoxo da nosa terra. Vainos nelo a preservación da civilización que queremos legar os nosos fillos, non podemos tolerar mais o intolerable, porque como decía o vello xefe indio Seattle e como berramos en Compostela o pasado 15 de Febreiro:

“Como se pode comprar o azul do ceo ou a calor da terra? Quen pode vender o vento, as ondas do mar ou a luz do mencer? O ser humano non pode posuír a terra, como tampouco pode ser amo do ceo, do frescor do aire ou do brillo da auga. Nós somos unha parte da Terra, e ela é unha parte de nós”.


Publicado no Suplemento Dominical Nordesia do xornal comarcal "Diario de Ferrol"
Domingo, 15 de Marzo de 2009

[1] Alexandre Carrodeguas, membro de VERDEGAIA-republicadetraballadoras@gmail.com-
[2] Do "Informe Auken"